Τέλλου Φίλη, ‘Αποσιωποιητική Ηλικία’

Κείμενό μου για την ποιητική συλλογή του Τέλλου Φίλη,
Αποσιωποιητική Ηλικία, εκδόσεις
Biblioteque 2014

Λοιπόν, περασμένα μεσάνυχτα ήδη, επομένως Πέμπτη πλέον, ίσως και
” Η πέμπτη της Σκιάς” της συλλογής ‘Αποσιωποιητική Ηλικία’ του Τέλλου Φίλη:

“Η πέμπτη της Σκιάς,
του κόκκινου χρώματος
των πολλαπλών ευαγγελίων,
των ωρών πριν τη σταύρωση
[…]
ετούτη η σκιά
[…]
ακόμη και στους πρώτους ήλιους
η σκιά μας αντέχει
[…]
Το μπλε των νιάτων μας
είναι ό,τι απόμεινε τελικά από μένα”.

Μιλώ ως αναγνώστης και μόνο: στην ποίηση του Τέλλου Φίλη δε βρήκα καμία άγνωστη λέξη, δε βρήκα κανένα δυσνόητο σχήμα λόγου που να καμώνεται ως επιτηδευμένο το σπουδαίο, επειδή κατέχει δήθεν μια απόκρυφη σημασία ή κάποιο νόημα το οποίο απευθύνεται σε μία ελίτ ειδικών. Αντιθέτως, σκόπιμα ο ποιητής με αυτό τον εύληπτο τρόπο προσκαλεί τις γενιές των νέων αγοριών και κοριτσιών της τελευταίας εικοσιπενταετίας που δε διαβάζουν καν, σε μία γνωριμία με τον λόγο, πόσο μάλλον με τον λόγο των στίχων της Ποίησης που κακώς τρομάζει ή απωθεί. Στην ‘Αποσιωποιητική Ηλικία’ όλοι συμμετέχουμε εν τω αυτώ ως μύστες και μυούμενοι ταυτόχρονα. Όλα είναι εκεί, μπροστά στα μάτια μας, καθάρια, δοσμένα με ειλικρίνεια και αγάπη, με ρωγμές ρεαλιστικές και βαθιά ανθρώπινες όπως άλλωστε οι ρωγμές όλων μας. Δεν υπάρχει καμία άγνωστη ή σπάνια λέξη -ίσως η μόνη διαφορετική να είναι εκείνη η πλασμένη, η κατασκευασμένη “αποσιωποιητική”, ένα επώδυνο λογοπαίγνιο του ποιητή το οποίο, εκτός από τίτλος της συλλογής, σημαίνει το τρυφερό καλωσόρισμα των γηρατειών. Οι λέξεις του παραμένουν αλλού καυτές κι αλλού δροσερές ως Λέξεις Παραθερίστριες. Προσωπικά, ξεχώρισα το ποίημα “Κοσμά και Δαμιανού”. Ο ένας λόγος είναι συναισθηματικός, το πρώτο όνομα φέρει ο αδελφός μου, ο δεύτερος κυριολεκτικός, καθένας από αυτούς τους δύο ιατρούς πληγών παραμένει Ανάργυρος και Δημιουργός, όπως ακριβώς και ο Τέλλος, σε μια ελληνική εποχή αργυρώνητων και μεταπρατών διεκπεραιωτών.