Με εισηγήτριες τις φιλολόγους Σοφία Σουβατζόγλου και Μαρία Αλεξίου, και τον μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμονα ως φίλο και συμφοιτητή του συγγραφέα
Ένα από τα δροσερότερα πρωϊνά λόγου είχαν την ευκαιρία ν’ απολαύσουν όσοι προσέτρεξαν λίγο πριν τις δώδεκα το μεσημέρι στη σκιά του καφέ «Οχτώ» για ν’ ακούσουν για τη συλλογή διηγημάτων του θεσσαλονικιού Γιώργου Γκόζη «Αφήστε με να ολοκληρώσω», ο τίτλος της οποίας ορμάται από τις «τηλεοπτικές εκπομπές πολιτικού περιεχομένου, εκείνες όπου η οθόνη είναι τεμαχισμένη σε κομμάτια, τα οποία η ελληνική ευρεσιτεχνία τα έχει πατεντάρει ονομάζοντάς τα τηλεπαράθυρα».
Εν τούτοις, η προαναφερθείσα συλλογή επ’ ουδενί αφιερώνεται στους «συστηματικούς τιποτολόγους» των τηλεοπτικών παραθύρων «που ντύνονται το περισπούδαστο ύφος, με κρυφοκούμπι πουκάμισο και κλαδωτές γραβάτες», αλλά περιλαμβάνει 18 συνολικά διηγήματα, ανομοιογενή σε έκταση με πολλά στοιχεία υφολογικής νεωτερικότητας, από τις γραφιστικές ρυθμικές απεικονίσεις στον τύπο των Calligrammes και τα πολυσύνθετα από επίθετα και χιούμορ ονόματα των ηρώων μέχρι τη μουσική που «παίζει» στο βάθος σε κάποια εκ των διηγημάτων της συλλογής (“Play bouzouki”, «Το πλοίο της αγάπης», «Ένα παραμύθι για ένα Αγόρι» κ.α.) που μας περιηγούν σε μια συναρπαστικά πολύτροπη Θεσσαλονίκη, που επιτέλους και μια φορά στη γραφή, απεκδύεται τον μελίρρυτο μικροαστισμό της, αποκτώντας αλήθεια και ζωντάνια μέσω της υποφώσκουσας σάτιρας και του διάχυτου στη συλλογή χιούμορ.
Στην παρουσίαση που πραγματοποιήθηκε καιρό πανελλαδικών εξετάσεων, η εισαγωγή στην εκδήλωση έγινε από τη φοιτήτρια του Τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης Σοφία Τριανταφυλλίδου, η οποία αναφέρθηκε στα βασικά στοιχεία της ζωής και του έργου του νεαρού συγγραφέα, και, αμέσως μετά ο λόγος δόθηκε στη φιλόλογο Μαρία Αλεξίου, να μας εισάγει στη συλλογή, διαβάζοντας το πρώτο διήγημα, απολύτως συμβατό με το κλίμα των πανελλαδικών εξετάσεων που εκτυλίσσονται αυτές τις ημέρες και η οποία μας σύστησε με αξιοθαύμαστο τρόπο τον Μάκη τον Μπουλντού, τον μαθητή ήρωα του διηγήματος που μοιράζεται εξαιρετικά το αφηγηματικό του πλαίσιο με τη φιλόλογο Μελισσάνθη Κάπως- Έτσι, γνήσιο τέκνο η δεύτερη των «ελαφρύνσεων» που κάποιοι εκ των εκπαιδευτικών υιοθέτησαν και επέβαλαν στην εκπαιδευτική πράξη.
Ακολούθησε ο ανατέμνων –ανατόμο τον χαρακτήρισε ο συγγραφέας- ο ανατέμνων τη συλλογή λόγος της Σοφίας Σουβατζόγλου, που μας αφηγήθηκε τα διηγήματα ένα ένα, συγκεφαλαιώνοντας τις αφηγηματικές τους αρετές και κυρίως το υποδόριο χιούμορ τους, συμπεριλαμβάνοντας στην εντελή της ανάλυση ακόμη και την ωραία φωτογραφία του Alfred Eisenstaedt που παρουσιάζει έκπληκτα «παιδιά» ως οι αναγνώστες της καλής λογοτεχνίας.
Μεταξύ των οποίων και ο μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής, συμφοιτητής στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. με τον συγγραφέα, και όχι μόνον. Αφού, με ομιλητικότερο το βλέμμα του και την τρυφερότητα της ανάμνησης των φοιτητικών του νεανικών χρόνων, παρουσίασε και στο ακροατήριο τη φιλία του με τον συγγραφέα, αναφερόμενος στις ατελείωτες ώρες συζητήσεων στο κυλικείο της Θεολογικής Σχολής, -σε αντίθεση με τα σύγχρονα χρόνια και τη μοναχικότητα της επικοινωνίας μέσω κινητών και tablets με ηλεκτρονικά μηνύματα- ατελείωτες ώρες συζητήσεων για θέματα που τους απασχολούσαν από τη δογματική και την πολιτική μέχρι τη λογοτεχνία και τον υπαρξισμό. Άλλωστε, όπως ανέφερε ο Σεβασμιώτατος, στα χρόνια τα φοιτητικά δεν φαινόταν «να πολυείμαι άνθρωπος της εκκλησίας».
Μια άλλη διάσταση του επισκόπου, του ποιμενάρχη μας, «αποσιωπημένη» σήμερα λόγω του θεσμικού του ρόλου, αλλά εντούτοις υπαρκτή, κι ας μην την «διαγιγνώσκει» κανένας μας, όπως η αναδρομή στα χρόνια της νιότης του και της φοιτητικής του ζωής, η υπερηφάνεια του για την πορεία στα γράμματα του συμφοιτητή του Γιώργου Γκόζη, η ακρόαση των στιγμιοτύπων με τον «Σταύρο» -το κοσμικό του όνομα- που αφηγήθηκε από τα φοιτητικά τους χρόνια ο συγγραφέας και ο ίδιος εισέπραττε με αποτυπωνόμενη στο πρόσωπό του τη γλυκύτητα της θύμησης.
Αναλαμβάνοντας εν ταυτώ να υπερασπίσει εν μέσω μιας στιβαράς πλειοψηφίας φιλολόγων, το δικό τους επιστημονικό ενδιαίτημα, τις σπουδές στη Θεολογία, που τους έθεταν εξίσου στους προβληματισμούς της ζωής, και καθιστούσαν στα χρόνια τους το κυλικείο της Σχολής χώρο συνάξεων.
Στην παρουσίαση, εκτός του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη, του οποίου τμήμα της ομιλίας παρατίθεται, το «παρών» έδωσαν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων ν. Ροδόπης Σπύρος Κιοσσές, η λέκτορας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης Σμαρώ Νικολαΐδου, η φιλόλογος-συγγραφέας του αφηγήματος «…μύριζε γαζία» Βάντα Παπαϊωάννου-Βουτσά, οι φιλόλογοι Φιερούλα Παπαδάτου και Μάρκος Χριστοδουλόπουλος, οι πολιτικοί μηχανικοί Αλέκος Παπαδόπουλος, Σοφία Πίτατζη και Πέτρος Βαφειάδης, αρκετοί φοιτητές μεταξύ των οποίων ο Γιώργος Φρόνας και ο πρόεδρος της Κοινότητας Νέων, η πρόεδρος της Μαθηματικής Εταιρείας Ροδόπης Αγγελίνα Λαζαρίδου, ο φιλόλογος-ηθοποιός Βασίλης Κυριάκου, πολλοί ακόμη συμπολίτες, καθώς και η Μαρία «η διακοσμήτρια, της αχανούς τάξης του σύμπαντος κόσμου του συγγραφέα» και αν και απών, ωσεί «παρών», «το δικό του αγόρι ο Στέφανος», ο γιος του συγγραφέα μαζί με όλα τα παιδιά του κόσμου. Στον Στέφανο εξάλλου και σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου είναι αφιερωμένο το τελευταίο τρυφερά μαγικό διήγημα της συλλογής με τίτλο «Παραμύθι για ένα αγόρι».
Ακολουθεί η «ανατόμος» εισήγηση της φιλολόγου Σοφίας Σουβατζόγλου, σε μια πλήρως εμπλουτιστική ανάγνωση των διηγημάτων του Γιώργου Γκόζη «Αφήστε με να ολοκληρώσω».
