ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ της ΘΡΑΚΗΣ on line, 21/08/2014,

.

Η συλλογή διηγημάτων του Γιώργη Γκόζη, με τίτλο «Αφήστε με να ολοκληρώσω» (εκδ. Πόλις), ήταν ένα βιβλίο από αυτά που καταφέραμε να διαβάσουμε εφέτος και μας άρεσε… Για τον καθόλου στερεότυπο τρόπο γραφής του, για την ευρηματικότητα να αντλεί υλικό από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, και τη μουσική-στη συλλογή υπάρχει διήγημα αφιερωμένο σε στίχους τραγουδιών που καταναλώνουμε στην καθημερινότητά μας- την τολμηρή αποτύπωση των λέξεών του στο χαρτί, τα παιγνίδια από σελίδα σε σελίδα π.χ. με τη λέξη χιόνι…

.

Για τον Γιώργο Γκόζη δεν γνωρίζαμε, μας άρεσαν όμως πολύ τα διηγήματά του και η ελευθερία του -γεγονός που ξαφνιάζει σε σχέση με τις σπουδές του, αν και κανονικά δεν θα έπρεπε, γιατί και από τη θεολογία πολλοί κρουνοί ελευθερίας αρδεύονται, πλην εξαιρέσεων που προέρχονται από την «πολιτική εκκλησία» και ανάλογες εμπειρίες ο ίδιος διαθέτει-και κυρίως μας άρεσε πολύ το διήγημά του που αφορά στην εκπαίδευση και στις πανελλήνιες εξετάσεις, που ήταν και το πρώτο που διαβάσαμε, και, σε ατμόσφαιρα πανελληνίων τότε, η επιθυμία που μας γεννήθηκε ήταν να …μπορούσαμε να το αναδημοσιεύσουμε…

.

Από τότε αφήσαμε πίσω μας τη συλλογή, ώσπου έπεσε στην αντίληψή μας η συγκεκριμένη συνέντευξη, την οποία και «καταναλώσαμε» αμέσως, γιατί ο Γιώργος Γκόζης ήταν ως προς τα διαβάσματά του και την συνακόλουθη ταυτότητά του ως συγγραφέας ό,τι φανταζόμασταν…Αγαπάμε εξάλλου το ίδιο και Μίσσιο, και Αστερίου και Ατζακά και Οικονόμου…

.

Γιώργος Γκόζης όμως, ο θεσσαλονικιός συγγραφέας της συλλογής διηγημάτων «Αφήστε με να ολοκληρώσω…», των εκδόσεων Πόλις, στο έργο του οποίου ελπίζουμε ότι σύντομα θα επανέλθουμε… Συνομιλώντας μαζί του απ’ ευθείας και όχι μέσω «Καθημερινής» και “Container”…

.

«Προτιμώ τα διηγήματα, μοιάζουν κάπως σαν φέτες της ζωής»

.

Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;

Αυτές τις ημέρες αισθάνομαι ειλικρινά ζάμπλουτος, έχω για προσκέφαλο βιβλία-χρυσωρυχεία: Παναγιώτης Γούτας, «Μικρό παιδί σαν ήμουνα», Γιάννης Παλαβός, «Αστείο», Χρήστος Αστερίου, «Ισλα Μπόα», Μάκης Τσίτας, «Μάρτυς μου ο Θεός», Γιάννης Ατζακάς, «Διπλωμένα φτερά», Χριστίνα Καράμπελα, «Καιροί Τέσσερεις».

.

Και ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία όλων των εποχών;

Θα έλεγα το «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του αγίου των γραμμάτων μας Χρόνη Μίσσιου, στον οποίο άλλωστε οφείλω και τον λόγο για τον οποίο γράφω. Ο μάρτυρας Χρόνης είχε εν πολλοίς κοινά βιώματα με εκείνα του πατέρα μου όπως μας τα είχε αφηγηθεί στα χρόνια, όταν όμως είδα πώς το αίμα του το έκανε μελάνι με τόσο γενναιόδωρο τρόπο, πώς συνετρίβη ο ίδιος εξαιτίας της αγάπης του για τον Ανθρωπο, τότε συνέθλιψε και την αποστειρωμένη εικόνα που είχα –κακώς– σχηματίσει για τους συγγραφείς ως απρόσιτους.

.

Προτιμάτε ένα συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας;

Αγαπώ ιδιαίτερα τη μικρή φόρμα, οπότε προτιμώ τα διηγήματα, μοιάζουν κάπως σαν φέτες της ζωής, ένα παιχνίδισμα του μυαλού φαινομενικά αντιφατικό – μόνο φαινομενικά όμως.

.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Αυτό του τρομοκράτη, κατά συρροή και συνειδητού δολοφόνου που ούτε το όνομά του ή τον τίτλο του βιβλίου του θέλω να αναφέρω. Δεν μιλώ για το δικαίωμα στη γραφή, αλλά επειδή εξακολουθεί ακόμα να περιγράφει τόσο ωμά την αφαίρεση της ζωής με ρουκέτες και βλήματα, ενώ για ξεκάρφωμα της γεύσης της σκοτωμένης ανθρώπινης σάρκας σκεπάζει τη γεύση του αίματος με μπόλικα μπαγιάτικα μπαχάρια ενός κατ’ επίφαση λαϊκού αγώνα.

.

 Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Το «Κάτι θα γίνει, θα δεις» του Χρήστου Οικονόμου. Η πατρίδα της ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης στο γεωγραφικό ανάγλυφο του Πειραιά. Το στοιχείο που με συγκίνησε είναι ότι ανάμεσα στα μαβιά σύννεφα του αστικού κέντρου υπάρχει πάντα η ελπίδα για το Φως.

.

 Κάποιο κλασικό βιβλίο που δεν αντέξατε καθόλου;

Το «Ελλήνων Εγερσις» του Αδώνιδος παύλα Σπυρίδωνος Γεωργιάδη. Μα καθόλου.

.

 Εχετε fb, τουίτερ;

Είμαι μέλος μόνον της Βίβλου των Προσώπων σε επιδερμικό επίπεδο, χρήσης δηλαδή αντί κατάχρησης. Κοινώς, ως κορνίζα, για να κοινοποιώ μέσω αυτής τη δουλειά μου. Ενα τέταρτο την ημέρα το χαλαλίζω, περισσότερο δεν, διότι στην αληθινή ζωή έχει πάντα τόσο ωραιότερα πράγματα να κάνει ο καθένας μας, που δεν θα αντάλλασσα αυτή την εποχή ας πούμε τον αέρα της άνοιξης στην πόλη για ένα like. Προσωπικά, πίσω από τα δίκτυα αναζητώ και αγαπώ τους ανθρώπους. Γι’ αυτούς γράφω.

Πηγή: Εφημερίδα “Καθημερινή”

*

Ο Γιώργος Γκόζης σε πρώτο πρόσωπο

.

Για Μένα…

[…]

.

Γεννήθηκα στις 10.10.70, ημέρα Σάββατο, από τη φαρμακοποιό Ολυμπία και τον εκτελωνιστή Στέφανο. Τον περισσότερο καιρό της ως τώρα ζωής μου έκανα ένα σωρό φαινομενικά αντιφατικά πράγματα, αν τα κοιτάξεις όμως προσεκτικότερα, αν τα δεις εποπτικά, κατευθύνονται με μεθοδικό τρόπο σπειροειδώς προς τα άνω, μία Ατέρμων Σπείρα.

.

Ολοκλήρωσα τις εγκύκλιες σπουδές μου στο Κολλέγιο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Τριανδρίας και με τα παιδιά από το Σχολείο συναντιόμαστε ακόμα, τουλάχιστον άπαξ ετησίως.

.

Έκανα στίβο στον Αετό με προτίμηση στα σπριντ, έπαιξα μπάσκετ στον Ηρακλή, στον Έσπερο, στον γενέθλιο Αχιλλέα και με υποσχετική στον τροπικό Πολύγυρο -διότι όπως είναι γνωστό «σα τη Χαλκιδική δεν έχει πουθενά»-, Tae Kwon Dο στον Μέγα Αλέξανδρο και Πυγμαχία στον Απόλλωνα Καλαμαριάς.

.

Ταυτόχρονα με τους δεκαοκτώ μήνες της στρατιωτικής μου θητείας στον 957 Λόχο Στρατονομίας του Γ΄Σώματος Στρατού σπούδασα τετραετώς Θεολογία στο Α.Π.Θ.. Μάλιστα έχω αποκτήσει και Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών, αυτό που στα ελληνικά ονομάζουν M.Sc., από τον τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Αρχαιολογίας και Τέχνης με ειδίκευση στην Αγιολογία.

.

Συνέχισα ακάθεκτος για Διδακτορικό με επιθυμία για ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, αλλά τελικά κάτι στράβωσε καθ΄οδόν προς το πολυαγαπημένο Ph.D., διότι είχα, λέει, εκδώσει ταυτότητα νέου τύπου. Βλέπεις, τω καιρώ εκείνω, συνέλεγαν υπογραφές για τις εξαποδώ δίχως την αναγραφή θρησκεύματος ταυτότητες εκατομμυρίων Ελλήνων και μαζί και για την εξαποδώ δική μου ταυτότητα κι έτσι έφαγα διδακτορικώς διδακτική πόρτα -θεολόγος άθρησκος πού ακούστηκε; είπαν. Αυτό πολύ με πείραξε γιά, κι από τότε το έριξα στο κρασί και στη θάλασσα.

.

Απέπλευσα και κατέπλευσα ναυλομεσιτικά στις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες containers του κόσμου μέχρι που ίδρυσα τη δική μου, την εντελώς δική μου My Shipping, γνώρισα Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, Χιλιανούς κι Αμερικάνους και πάντα κάπου ανά την Υφήλιο -πάντα όμως-, κάποιον Έλληνα, ασχολήθηκα παράλληλα με την εμπορία και διανομή κρασιού και τώρα είμαι εδώ, στο δικό μου Container.

.

Μιλάω αγγλικά fluently I can say με την πιστοποίηση Cambridge και Salisbury, ρώσικα conechno και σέρβικα naravno από το ΄Ιδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, κυρίως όμως προσπαθώ να μιλάω και να γράφω ελληνικά.

.

Για τον λόγο αυτό, κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων μου «Ο Νυχτερινός Στο Βάθος» από τη Νεφέλη το 2002, συμμετείχα σε συλλογικά έργα, όπως τα “Fikontradetssang”, εκδόσεις BokforlagetTranan, Στοκχόλμη 2007, «Ενδοσκεληδόν», εκδόσεις Ζήτρος 2004, «20 + 1 Ιστορίες», Από το Elle 2000, εκδόσεις Καστανιώτη 2001, «Δεκατρείς Νέοι Συγγραφείς», εκδόσεις Νεφέλη 2000, «Η Κόντρα», εκδόσεις Νέα Πορεία 1999. Tον Μάρτιο του 2014 κυκλοφόρησε το νέο μου βιβλίο «Αφήστε με Να Ολοκληρώσω» από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ.

.

Έχω αποσπάσει το Α΄ Βραβείο Διηγήματος για τα ογδόντα χρόνια της ΓΣΕΕ το 2003,

• το Α΄ Βραβείο Διαγωνισμού Διηγήματος της Ελευθεροτυπίας το 2001,

• το Α΄ Βραβείο Λογοτεχνικού Διαγωνισμού του Elle το 2000,

• το Α΄ Βραβείο Διηγήματος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης το 1999,

• έχω εκπροσωπήσει στην πεζογραφία την Ελλάδα στη 9η Bienalle Νέων Καλλιτεχνών της Ευρώπης και της Μεσογείου στη Ρώμη το 1999,

• ενώ έχω συνεργαστεί με τo κινηματογραφικό έντυπο Fix Carre, τα περιοδικά Γένεσις και Επιλογές, τις εφημερίδες Μακεδονία και Μακεδονία της Κυριακής, Θεσσαλονίκη και Αγγελιοφόρος της Κυριακής.

.

Στην εποχή της κατευθυνόμενης κι εντατικής αποβλάκωσης, προσπαθώ να αντισταθώ. Προσπαθώ. Και η ελευθερία μου είναι ο κάθε τόνος, η κάθε τελεία, το κάθε σκόπιμα παράταιρο σχήμα λόγου. Τα υπόλοιπα, θα τα τοποθετώ και για μένα και για σένα με πολύ κόπο κι αγάπη εδώ, εντός του Container κάθε σήμερα, γιατί σήμερα είναι η πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μας.

[…]

Πηγή:georgegozis.gr

*

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος «Μονόλογος σε υψηλή ταχύτητα που όμως δεν τον χάνεις»

«Αν αφήσετε τον Γιώργο Γκόζη να ολοκληρώσει, θα έχετε μάθει τί σημαίνει “ολοκληρώνω τη φράση μου’. Τηλεοπτικός όρος αναμφίβολα, αλλά ο συγγραφέας εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες της λογοτεχνίας, την πραγματώνει καλύτερα.

.

Διαβάζοντας τα διηγήματα, αισθάνεσαι ότι έχεις απέναντί σου ένα χειμαρρώδη ομιλητή. Με το σαρωτικό του ύφος και την άνεση στην επικοινωνία, σε αιχμαλωτίζει και δεν μπορείς να διακόψεις την ανάγνωση.

Μονόλογος σε υψηλή ταχύτητα που όμως δεν τον χάνεις».

«Οδός Πανός», Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2014, σ. 115